استان گيلان


صنايع دستى به ويژه صنايع دستى روستايى نوعى فعاليت اقتصادى است كه آميختگى شديد آن با سنت ها عادات و بينش سازندگان و همچنين تاثير محسوس محيط جغرافيايى در اين صنعت موجب تمايز آن از فرآورده هاى مى شود.
در نقاط مختلف گيلان و با توجه به فرهنگ هر منطقه صنايع دستى خاصى رواج دارد از جمله:
سفالگرى در املش و روستاى جيرده شفت، شال بافى كه ويژه تالش ها و گالش ها است. چوموش دوزى يا چارق دوزى كه در ماسوله رايج است. همچنين حصير بافى و بامبو بافى، قالى و گليم بافى و قلاب دوزى در مناطق مختلف استان رايج است.
صنايع چوبى استان و دست ساختهاى هنرمندان گيلانى بسيار مورد علاقه گردشگران است كه يكى از نمونهاى زيباى كار هاى چوبى، صندوق هاى مخصوصى به نام بولاكى است.
از ديگر سوغاتى هاى اين استان مى توان به كلوچه لاهيجان و فومن، زيتون رودبار و برنج آستانه اشرفيه و چاى لاهيجان اشاره كرد.