جايگاه آتش در بين مردم عشاير
در زندگي عشاير خبري از اجاق گاز نيست. اينجا با يك آتش زدن چند هيزم براي پخت و پز استفاده مي شود. اينجا براي پخت نان محلي هم از هيزم استفاده مي شود .
چاي درست كردن با آتش طعم ومزه اي ديگر دارد. نان محلي عشاير از طعم و ويژگي خاصي برخودار است و در واقع غذاهاي مردم عشاير از نان محلي، روغن محلي، شير و گوشت تامين مي شود و كمتر به سراغ غذاهاي امروزي مي روند.
اين مردم دنبال ايراد گرفتن و خودنمايي كردن و ظاهر سازي نيستند و در عين حال كه مردمي بسيار مهمان نواز هستند، با هر آنچه در توان داشته باشند و در خانه باشد از مهمانان خود پذيرايي مي كنند.
صفا و صميميت و دروي از زندگي شهرنشيني يك نوع آرامش خاص در بين زندگي مردم عشاير به وجود آورده است كه آنها فقط به كار خود فكر مي كنند.
مردم عشاير همواره از مشكلات زيادي رنج مي برند و تنها منبع درآمد از طريق همين دامداري است كه با اين شرايط سخت تعدادي از آنها نيز از به شهرها رفته اند و زندگي عشايري را رها كرده اند.
عشاير همواره براي تهيه آب با مشكل هستند چون معمولا در مكانهايي مستقر مي شوند كه آب نيست و مجبور هستند آب را با دبه هاي بزرگ و كوچك به سمت چادر خود بياورند.
زندگي عشاير حمام و يخچال ندارد و مردم براي از "مشكه" براي حفظ آب استفاده مي كنند كه البته آب در داخل آن به شكل خنك حفظ مي شود.
"مشكه" توسط خود مردم عشاير درست مي شود و در واقع يك وسيله ضروري در زندگي عشاير به خصوص در فصل تابستان است.
از اين مشكه براي تبديل ماست به دوغ و كره نيز استفاده مي شود كه به وسيله زنان عشاير درست مي شود.
زنان همانند مردان يك پاي كار در زندگي هستند و آنها در مواقعي كه مردان گوسفندان را براي چريدن مي برند در كارهايي نظير پخت نان و تميز كردن خانه، دوشيدن شير گوسفندان كمك مي كنند.
در زندگي عشايري كه غالبا سياه چادر نشيني است توسط زنان دست بافته هايي مانند چيت و بافت سياه چادر و..تهيه مي شود
